Geschiedenis omroepen

Geschiedenis omroepen

Zolang de mensheid reeds deze aardkloot bevolkt, is er de aandrang om allerlei zaken communicatief te verspreiden, en ziedaar de omroeper is geboren.

 orde eeuwen heen gebruikten verschillende overheidsinstanties en middenstanders de diensten van een omroeper.

Landeigenaren en kasteelheren lieten hem wetten en belastingen bij het volk verkondigen, wat niet altijd in goede aarde viel en wat menig omroeper, als hij geen bescherming bij zich had, met de dood heeft moeten bekopen.

Middenstanders lieten door hem hun waren bij de bevolking aanprijzen.Executies waren in de middeleeuwen een soortement van volksvermaak en braken de dagelijkse sleur. De stadsomroeper ging dan al roepende door de stad om zoveel mogelijk volk op de been te krijgen.

Er werden regelmatig kermissen of braderieën aan gekoppeld met als hoogtepunt de onthoofding of ophanging van een veroordeelde.

Dit was ook om addergebroed, wat iets in het schild voerde, te laten zien wat ze te wachten stond als ze betrapt werden bij hun euvele daden.

Uitstervend ras

De uitvinding van papier en de uitvinding van de boekdrukkunst (in 1438 door Johannes Gutenberg) betekende, verspreid over enkele eeuwen, langzaam het einde van de wandelende stads- en dorpsomroeper.
Een dagelijkse krant brengt de nieuwtjes en mededelingen sneller rond aan een grotere groep mensen dan de groep die je van mond tot mond kunt bereiken.

 Toch waren stads- en dorps omroepers tot in de vorige eeuw actief. In den lande waren nog veel ongeletterde mensen, die op de hoogte gehouden werden door de berichten die de omroepers verkondigde. Het waren meestal sober geklede mensen die het omroepen als nevenactiviteit naast hun werk hadden.

 

Veel van de oudere mensen zullen zich nog wel herinneren dat, meestal na de zondagsdienst, buiten bij de kerk, de omroeper op een kleine verhoging of steen kond deed van een aankomende raadsvergadering, grond die ter veiling of te koop werd aangeboden en waar en wanneer dat allemaal plaats zou vinden.

Ook als er een noodslachting plaats vond, ging de omroeper op pad.

Op tal van plaatsen langs de rivier verkondigde de omroeper als er een schip met turf of kolen bij de loswal was gearriveerd, wat de prijs per mud was

n de vele vissersplaatsjes, die Nederland rijk was, ging de omroeper rond als de vloot binnenliep en verkondigde hij wat schar, bot, paling of ander soort vis moest kosten.

Dit zijn maar enkele voorbeelden waar de omroeper voor gebruikt werd. De omroeper is nu uit het straatbeeld verdwenen, het is geen bittere noodzaak meer. Mensen communiceren nou via allerlei technische snufjes zoals draagbare telefoons, internet, msn en sms.